“Ik ben gaan inzien hoe buitengewoon belangrijk vroegtijdig ingrijpen is. Je moet mensen goed in de gaten houden, weten wat er speelt. We zijn daar allemaal alert op.” Hoe heeft het Montessori College die mentaliteit ‘tussen de oren’ gekregen?
‘Er over praten, daar gaat het om’
“We hebben nooit nadrukkelijk geregeld dat we gingen signaleren en hoe. Wel hebben we een aantal jaren geleden samen met de bedrijfsarts een protocol opgesteld - ‘Van verzuim naar inzetbaarheid’ – maar daar staat eigenlijk nog eens in wat we in de praktijk gewoon doen. Natuurlijk moet je het er met elkaar wel over hebben, bijvoorbeeld over hoe je mensen kunt aanspreken op hun houding. Wat mag je wel zeggen, wat niet, hoe moet je doorvragen.
Met het management hebben we daarover een trainingsdag gehad. Heel leerzaam, vooral omdat er acteurs bij waren die het heel realistisch maakten. Verder heeft het managementteam tweemaal in het jaar een bespreking met de bedrijfsarts. Daar gaat het niet alleen over de ziektegevallen, we brengen ook casussen in. In het begin ben je heel bewust bezig met dat aanspreken, op den duur gaat het vanzelf, al moet je wel alert blijven, jezelf blijven voornemen het te doen.
Als er wat aan de hand is, zeg het dan gewoon, daar gaat het om. En onderneem actie. Zo had ik een jonge collega die dit jaar al tien keer had verzuimd, steeds één dag, twee dagen. Dat was een fors gesprek. Soms helpt het enorm iemand te confronteren. Ik vroeg haar ‘Enig idee hoeveel je hebt verzuimd?’ Daar schrok ze wel van. Op dat punt zijn we zakelijker geworden. Een contract is ook verplichting, je kunt als medewerker niet alles van één kant verwachten.”
