Veel tijd besteed aan voorbereiding
Teamleiders
Wim Bom en Ton van den Burg kozen ervoor zelf de workshops ‘Voortgezet
werkplezier’ te geven. Onder begeleiding van een externe coach kwamen ze tot
een programma en planning waar ze tevreden op terugkijken. Een paar tips.
“De workshops krijgen volgens ons meer kracht
als mensen van de eigen school ze begeleiden”, zegt Bom. “Met iemand van buiten
heb je meer afstand.” De ISW-directie maakte die constructie mogelijk door een budget
beschikbaar te stellen, waarvan ze ook externe coaching konden inhuren. Die
begeleiding was volgens Bom essentieel, omdat hij en zijn collega Van den Burg tijdens
de workshop even directielid af waren om coach van collega’s te zijn. Een
nieuwe rol waaraan ze moesten wennen. De externe coach was aanwezig bij de
introductiebijeenkomst en daarna op de achtergrond voor (telefonisch) overleg.
Waardvolle
uitwisseling
Qua inhoud is in grote lijnen de opzet van
‘Voortgezet werkplezier’ gevolgd, waarbij werkvormen werden gekozen die aansloten
op wat in een vorige workshop gebeurde. “Net als bij lesgeven, valt of staat je
programma bij de voorbereiding en daar hebben we veel tijd aan besteed”, aldus
Bom. “Het was prettig met Aukje (van den Bent, externe coach, red.) de
werkvormen en opbouw te kunnen bespreken. Wij waren geneigd een workshop te vol
te plannen, maar in het terugkoppelen van opdrachten gaat veel tijd in zitten.
Mensen hebben ruimte nodig om te delen wat hen bezighoudt. Juist die
uitwisseling is waardevol.” Waar ze dat noodzakelijk vonden, pasten ze zaken
aan. Een klein voorbeeld is de positieve bekrachtiging van mensen. “Een van de
mogelijkheden was de ‘wauw-reactie’. Niets voor ons, zo’n woord, ‘goed gedaan’ vinden
we bevestigend genoeg.”
Ruime planning
De gekozen planning is goed bevallen. “Vrij
snel in het nieuwe schooljaar hebben we de eerste bijeenkomst gehouden. Dan
zijn mensen nog fris.” De drie workshops zijn ruim verdeeld over een half jaar
en werden gehouden op een vaste middag. Schuiven met zo’n dag om op de
verschillende roosters aan te sluiten, werkt volgens Bom niet. In de weken
tussen twee workshops hadden mensen de tijd om dingen in de praktijk uit te
proberen. Dan bezonk het beter. Als afsluiting gaven Bom en Van den Burg
deelnemers een boekje mee, waarin ze hun voornemens konden opschrijven. Ieder
kreeg ook een kaart met een bemoedigende persoonlijke tekst. Enkele maanden na
de afronding bleken deelnemers nog wel behoefte te hebben aan een ‘terugkomdag’.
Vrijwillige
deelname
Deelname aan ‘Voortgezet werkplezier’ kan alleen
op basis van vrijwilligheid, vindt Bom. “Mensen dwingen aan zo’n programma deel
te nemen heeft geen zin en docenten die tegen een burn out aan zitten hebben er
volgens mij weinig aan. Voor hen is vier workshops te kort. Maar als er iets te
wensen is, dan is het wel dat veel meer mensen dit programma moeten kunnen
volgen.”
Andere
rol
“We hebben als coaches alles heel serieus
genomen, onze punten gemaakt, want het moest wel ergens toe leiden. Maar dat
ging in een warme sfeer (onder het genot van koffie en thee en een traktatie) en
we hebben vaak gelachen. Sommige mensen waren open, anderen wat minder, maar
die gaven dan toch aan veel aan de gesprekken te hebben gehad. Uit de
evaluaties bleek dat deelnemers veel hadden geleerd en dat wij een veilig
klimaat wisten te scheppen.” Het was ‘best spannend’ een andere rol te
vervullen dan die van teamleider, besluit Bom. “Dat het gelukt is, gaf ons best
een kick.”
