Het Kaj Munk College profileert zichzelf als een school die warmte en gezelligheid paart aan duidelijkheid en heldere grenzen. Voor conrector Marijke Genuit zijn dat nog steeds de belangrijkste uitgangspunten. Om die uitgangspunten te blijven realiseren, zet de school sterk in op persoonlijk contact.
Een personeelsbeleid dat leunt op persoonlijk contact is voor buitenstaanders niet direct heel zichtbaar. HR-adviseur Marleen Kafando: “De organisatie rond de prijsuitreiking vroeg ons om stukken aan te leveren waarin ons personeelsbeleid is vastgelegd. Die bleken we uiteindelijk genoeg te hebben, maar ze vormen geen uitgangspunt. Die hebben we dus niet allemaal op ons bureau liggen. Als wij iets willen veranderen of een probleem willen oplossen, maken we eerst een onderlinge afspraak. Dan gaan alle betrokkenen er een tijdje mee aan de slag om de kinderziektes eruit te halen. Pas daarna stellen we de vraag: hebben we nieuw beleid? Als dat zo is, leggen we het uiteindelijk vast op papier.” Genuit: “Die vorm van co-creatie bleek voor onze collega’s een van de redenen om de school te nomineren. Ze ervaren dat ze invloed hebben op wat er op beleidsterrein gebeurt.”
Oude neiging
Ook als collega’s een probleem met elkaar hebben, is het onderlinge gesprek eigenlijk altijd de oplossing, vertelt Kafando: “De ‘neiging’ was dat je naar de directie stapte als je een probleem had met een collega. Dat werkte niet. Nu vraag ik of het in eerste instantie niet onderling opgelossen kan worden. Door te praten met degene over wie het gaat. Daarmee houd je het probleem ook klein.
Bepalend personeel
Hoewel Genuit en Kafando trots zijn op het personeelsbeleid van het Kaj Munk College, staat het toch voortdurend onder druk. Op allerlei manieren: “Ik merk zelf dat het veel aandacht vraagt om de persoonlijke benadering te blijven volhouden” vertelt Genuit. “De school is tenslotte altijd in beweging. Nu hebben we bijvoorbeeld tijdelijk geen rector. Op zo’n moment neemt de druk toe, en is de verleiding groot om op problemen te reageren met blauwdrukken, met opgelegde oplossingen. Een actueel voorbeeld is dat we, net als veel andere scholen, onder financiële druk staan. De bezuinigingen die daardoor noodzakelijk zijn, kunnen we als eindverantwoordelijken bepalen door zelf de begroting na te lopen en te zeggen: dit en dat kan eraf. Om ons plan vervolgens te presenteren aan de teams. Daar kun je voor kiezen. Maar wij kiezen er bewust voor te beginnen bij de docententeams en andere direct betrokkenen.” Kafando vult aan: ”Als je personeel op deze manier meeneemt bij je beleidsbepaling kun je daar veel mee winnen. Je benut op een prachtige manier hun creativiteit en kennis.” Toch blijft het onvermijdelijk dat de directie uiteindelijk besluiten zal moeten nemen die voor sommige mensen pijnlijk zijn. Kafando: “Als je serieus wordt betrokken bij een probleem, maakt dat het vaak toch makkelijker om moeilijke oplossingen en besluiten te accepteren. Ook als je daar zelf nadeel van ondervindt.”
Kaj Munk College
•Mavo, havo, vwo
•148 personeelsleden
•1250 leerlingen
•Eén locatie
