Bezoek van de Inspectie SZW en eigen onderzoek
Binnen een week kreeg de school bezoek van de Inspectie SZW, die de situatie ter plaatse opnam en afspraken maakte voor gesprekken met alle betrokkenen. De veiligheidscoördinator van Panta Rhei was al meteen na het ongeluk gestart met een eigen onderzoek.
Bij haar bezoek maakte de inspecteur van Sociale Zaken en Werkgelegenheid foto’s van de plek van het ongeluk en stelde vragen over de toedracht van het incident. De machine werd opnieuw gekeurd, de opstelling bekeken. Dat was in orde. Datzelfde gold voor het keuringsrapport van de machine (jaarlijkse keuring voor alle machines), de noodinstallatie, de Risico Inventarisatie & Evaluatie (RI&E) waarin de machines waren opgenomen en de aanwezigheid van persoonlijke beschermingsmiddelen, zoals oordoppen, brillen en werkschoenen.
Onderzoek
In december en begin januari voerde de inspecteur gesprekken met het slachtoffer en zijn ouders, en alle direct betrokkenen. In maart 2013 besprak ze de voorlopige rapportage met Viskil en de directeur van Panta Rhei. Vervolgens liet het eindrapport een jaar op zich wachten. Dat bracht de nodige spanning met zich mee, vertelt Viskil. “Niet om de boete, maar je vraagt je toch af wat de eindconclusie zal zijn.” Maatregelen had de school intussen al lang genomen.
Viskil nam zelf meteen na het ongeluk foto’s en hij deed zelf onderzoek. “Ik wilde weten hoe het kon gebeuren en wat we eruit konden leren”, zegt hij. Hij liet zijn collega’s en de direct bij het ongeluk betrokken leerlingen eerst zelf hun verhaal opschrijven. “Dat doe ik ook bij andere incidenten. Zo schrijven ze het van zich af en daarna praten we erover.” Wat de leerlingen opschreven, typte hij letterlijk uit en gaf het mee voor hun ouders, zodat zij deze verklaring voor gezien konden tekenen.
Aandacht
De docent bracht meteen de avond na het ongeluk een bezoek aan de ouders van het slachtoffer. Voor de ouders van de betreffende groep werd een ouderavond georganiseerd. Daarna besteedde Viskil extra aandacht aan de leerlingen en collega’s die direct bij het ongeluk betrokken waren. Gewoon tussendoor even vragen hoe het ging. Zeker bij het slachtoffer bleef hij dat nog lang doen, net als bij de verantwoordelijke docent. “Die heeft slapeloze nachten gehad.”
